MOON IS SHINING

دل خوشم با غزلی تازه همینم کافیست

تو مرا باز رساندی به یقینم کافیست

قانعم بیشتر از این که بخواهم از تو

گاه گاهی که کنارت بنشینم کافیست

گله ای نیست من و فاصله ها همزادیم

گاهی از دور تو را خوب ببینم کافیست

آسمانی!تو در آن گستره خورشیدی کن

من همین قدر که گرم است زمینم کافیست

من همین قدر که با حال و هوایت گهگاه 

برگی از باغچه ی شعر بچینم کافیست

محمد علی بهمنی

من خود دلم از مهر تو لرزید وگرنه

تیرم به خطا میرود اما به هدر نه

دل خون شده وصلم و لب های تو سرخ است

سرخ است ولی سرخ تر از خون جگر نه

با هر که توانسته کنار آمده دنیا

با اهل هنر؟آری...با اهل نظر؟نه!

بدخلقم و بد عهد و زبان بازم و مغرور

پشت سر من حرف زیاد است مگرنه

یک بار به من قرعه عاشق شدن افتاد

یک بار دگر،بار دگر،بار دگر نه

فاضل نظری